Rak piersi – jakie objawy, jakie przyczyny, leczenie, diagnostyka

Rak piersi wykazuje objawy takie jak:

• zgrubienie bądź guzek różniący się od otaczającej tkanki
• krwawe, ciemno podbarwione wydzieliny z brodawki
• zmiana rozmiaru lub kształtu piersi
• zmiany skórne w obrębie piersi, np. zaczerwienienie, nierówność powierzchni
• wklęsła brodawka sutkowa
• łuszczenie się brodawki bądź skóry piersi

W przypadku dostrzeżenia zgrubienia, guzka bądź innych zmian w piersi należy zgłosić się do lekarza.

Nie jest jasna przyczyna, przez którą powstaje rak piersi. Najczęściej guz powstaje wskutek niekontrolowanego podziału komórek przewodu mlecznego (rak przewodowy) bądź komórek zrazików (rak zrazikowy).

Badania wskazują, że pewne czynniki zwiększają ryzyko rozwoju raka piersi. Wciąż niewiadomo, dlaczego pewne osoby chorują na ten nowotwór mimo iż nie mają czynników ryzyka. Prawdopodobnie jest on powodowany przez złożoną interakcję czynników genetycznych i środowiskowych.

Szacuje się, że jedynie 5-10% nowotworów jest związanych z dziedzicznymi mutacjami genetycznymi. Wiele genów, które zwiększają ryzyko zachorowania zostało zidentyfikowanych. Do najczęstszych należą BRCA1 i BRCA2 (breast cancer gene 1 and 2), które zwiększają ryzyko zachorowalności na raka piersi i jajników.

Do czynników ryzyka zaliczamy:

• Płeć żeńska. Kobiety są bardziej narażone na rozwój niż mężczyźni.
• Wiek. Wraz ze wzrostem wieku rośnie ryzyko rozwoju raka piersi. Najczęściej chorują kobiety między 50 a 69 rokiem życia.
• Historia chorobowa. Osoby, u których wystąpił rak, są bardziej narażone na ponowny rozwój tej choroby.
• Historia rodzinna. Jeżeli w rodzinie (matka, siostra, córka) występował nowotwór piersi, szczególnie w młodym wieku, ryzyko zachorowania wzrasta. Jednak większość osób diagnozowana z nowotworem piersi nie ma w rodzinie osób z tą chorobą.
• Genetyka. Pewne mutacje genetyczne, które predysponują do rozwoju nowotworu, mogą być dziedziczone. Najczęstszymi mutacjami genetycznymi jest BRCA1 i BRCA2. Geny te zwiększają ryzyko zachorowalności, choć wiele osób z tą mutacją nie choruje na raka piersi.
• Otyłość. Nadmiernie zwiększona masa ciała wzmaga ryzyko zachorowania.
• Wczesne miesiączkowanie. Kobiety, które zaczęły miesiączkować przed 12 rokiem życia są w bardziej podatne na rozwój tej choroby.
• Późna menopauza. Kobiety, które rozpoczęły menopauzę w późnym wieku, są bardziej narażone na raka piersi.
• Bezdzietność. Kobiety, które nigdy nie były w ciąży są bardziej narażone na rozwój nowotworu, niż kobiety które miały jedną lub więcej ciąż.
• Używki. Spożywanie alkoholu oraz palenie tytoniu zwiększa ryzyko rozwoju raka.

Rak piersi może zostać wykryty poprzez odpowiednie procedury diagnostyczne, do których zaliczamy:

• Badanie. Lekarz wykonuje badanie palpacyjne, aby ustalić obecność i charakter zmian w tkance gruczołu sutkowego (guzki, zgrubienia).
• Mammografia. Za pomocą promieni rentgenowskich otrzymywany jest dokładny obraz tkanki gruczołu piersiowego. Jest to niezwykle skuteczna metoda badania przesiewowego, pozwalająca na uwidocznienie drobnych zmian, które są niewyczuwalne podczas badania palpacyjnego.
• USG. Badanie ultrasonograficzne jest bezpieczniejsze od mammografii, gdyż nie wykorzystuje szkodliwego promieniowania Roentgena. Za pomocą fal otrzymuje się obraz pozwalający na określenie lokalizacji oraz charakteru zmiany (zmiana lita lub torbiel).
• Biopsja. Badanie polega na pobraniu wycinka patologicznej tkanki, który podlega ocenie histopatologicznej. Biopsja umożliwia ustalenie właściwości rozrostu, rokowań oraz dobór odpowiedniej terapii.
• Rezonans magnetyczny. Najrzadziej wykorzystywany w diagnostyce raka.

Rak piersi – stopniowanie

Stopniowanie kliniczne raka (skala I-IV) umożliwia dobór odpowiedniej terapii, a także określa rokowanie pacjentki. W zależności od stopnia rozwoju choroby lekarz podejmuje decyzje dotyczące strategii leczenia.

Rak piersi może być leczony na kilka sposobów opisanych poniżej:

• Chirurgia. W zależności od wielkości i charakteru zmian, chirurg może dokonać:
  • lumpektomii – oszczędzającego zabiegu wycięcia zmiany o niewielkim rozmiarze,
  • mastektomii – wycięcia całego gruczołu sutkowego,
  • usunięcie węzłów chłonnych (wartowniczy, pachowe),
  • podwójnej mastektomii – zabieg polegający na obustronnym usunięciu gruczołu sutkowego, dokonywany gdy istnieje wysokie ryzyko rozwoju guza drugiej piersi.

• Chemioterapia. Stosowana często po zabiegu chirurgicznym, by zmniejszyć ryzyko nawrotu choroby. W przypadku zmian nieoperacyjnych celem chemioterapii jest redukcja rozmiarów guza, by umożliwić wykonanie zabiegu chirurgicznego. Gdy zmiany są rozsiane i obejmują odległe narządy i tkanki chemioterapia umożliwia często kontrolę progresji choroby.
  W zależności od stosowanych środków farmakologicznych mogą wystąpić objawy uboczne, takie jak: utrata włosów, nudności, wymioty, osłabienie, zmęczenie. Do rzadszych należą: przedwczesny rozwój menopauzy, nefropatie czy neuropatie.
• Radioterapia. Radioterapia wykorzystuje promieniowanie jonizujące w celu wywołania martwicy (śmierci) komórek. Często wykonuje się radioterapię po chirurgicznym usunięciu zmian w gruczole sutkowym, aby zmniejszyć ryzyko nawrotu choroby.
• Hormonoterapia. Terapia farmakologiczna, która stosowana jest w przypadkach nowotworów wrażliwych na hormony. Gdy podczas badania histopatologicznego stwierdza się obecność w komórkach nowotworowych odpowiednich receptorów (estrogenowych lub progesteronowych), lekarz może zastosować tą formę leczenia. Hormonoterapia zmniejsza ryzyko nawrotu choroby, a także często leczy rozsiane procesy nowotworowe.
• Terapie celowane. Do leczenia wykorzystują charakterystyczne cechy komórek nowotworowych (np. obecność swoistych receptorów). Do takich leków zaliczamy m.in.: Herceptin, Perjeta, Avastin.
• Hipertermia lokalna. Liczne badania naukowe wykazały, iż stosowanie hipertermii lokalnej w skojarzeniu ze standardowym leczeniem powoduje znacznie wyższą skuteczność terapii. Przedoperacyjne stosowanie hipertermii umożliwia dokonanie usunięcia zmiany w przypadku nowotworów wyjściowo nieresekcyjnych, a także zmniejsza ryzyko występowania nawrotów. Ponadto stosowanie chemioterapii i radioterapii w skojarzeniu z hipertermią może być znacznie skuteczniejsze, aniżeli stosowanie tych terapii samodzielnie.

Integracyjna Opieka Onkologiczna

W IMC Centrum Zdrowia skorzystasz z Integracyjnej Opieki Onkologicznej, która ma na celu szybszy powrót do zdrowia fizycznego i emocjonalnego, poprawę jakości życia, lepszą tolerancję skutków ubocznych związanych z leczeniem oraz zapobieganie nawrotom choroby.