Joga – jakie przynosi korzyści?

Wykazano, że praktyka jogi przyczynia się do redukcji stresu poprzez zmniejszenie aktywności osi podwzgórzowo-przysadkowo-nadnerczowej oraz układu nerwowego współczulnego (reakcji “walka lub ucieczka”).

Badania pokazały, że joga wpływa na spadek poziomu kortyzolu w ślinie, cukru we krwi i reniny w osoczu, 24-godzinnych poziomów noradrenaliny i adrenaliny w moczu oraz markerów stanu zapalnego, takich jak białko C-reaktywne i cytokiny, których stężenie często wzrasta w wyniku stresu (Khatri, 2007).

Zmiany te sprawiają, że oddech staje się głębszy i spokojniejszy, częstość pracy serca w spoczynku zmniejsza się, poprawia się zmienność rytmu zatokowego oraz odruch baroreceptorów, a także obniża się ciśnienie krwi (Jayasinghe, 2004; Ross, 2010).

Udowodniono, że joga ma natychmiastowy wpływ na psychikę. Wyniki badań wskazywałyby więc, że dzięki jodze można rozwinąć większą elastaczność i lepsze zdolności przystosowawcze, jeśli chodzi o sposób myślenia, emocje i zachowanie. Wsród praktykujących jogę zauważono znaczącą poprawę pod względem poczucia własnej skuteczności, zarządzania stresem, czujności, skłonności do irytacji oraz optymizmu (Posadzki, 2010).

U uczniów 4 i 5 klas w szkole w śródmieściu po dwóch tygodniach praktyki jogi odnotowano mniejszą liczbę negatywnych zachowań w sytuacji stresu niż u uczniów, którzy brali udział w innych zajęciach pozaszkolnych (Berger, 2009).

Istnieje wiele badań, które potwierdzają, że praktyka jogi skutkuje znacznym zmiejszeniem objawów związanych ze stanami niepokoju i depresji (Michalsen, 2005; Shapiro, 2007; Saeed, 2010; Woolery, 2004).

Wykazano również, że praktyka jogi powoduje wzrost poziomów dopaminy i serotoniny, przyczyniając się przez to do poprawy nastroju (West, 2004).

Badania dotyczące wpływu jogi na osoby z zaburzeniami odżywiania dowiodły, że zwiększyła się u nich świadomość i zdolność reagowania na wrażenia płynące z ciała, miały mniejszą skłonność do traktowania siebie przedmiotowo, większe poczucie zadowolenia z ciała oraz odnotowano mniej przypadków zaburzonej postawy względem odżywiania w porównaniu z osobami, które uczestniczyły w programie ćwiczeń aerobowych, oraz grupami kontrolnymi (Daubenmeir, 2005).

Młode osoby dorosłe cieprpiące na łagodną formę depresji w swojej subiektywnej ocenie zauważyły znaczący spadek objawów po trzech tygodniach zajęć jogi dwa razy w tygodniu (Daubenmeir, 2005).

Dodatkowo praktyka jogi okazała się skuteczna w leczeniu nerwicy natręctw, fobii, dysleksji, smutku, zespołu stresu pourazowego, chronicznego bólu i bezsenności. Ocena jakości życia pacjentów z rakiem piersi, chorobami serca, chronicznym bólem, stanami lękowymi, depresją oraz u osób starszych również uległa znaczącej poprawie dzięki praktyce jogi (Moadel, 2007; Smith, 2009; Oken, 2006; Raub, 2002; Garfinkel, 2000).

Większość opublikowanych badań, które dotyczyły efektów klinicznych wywołanych przez jogę, wykazała, że 30 do 60 minut praktyki co najmniej trzy razy w tygodniu przez okres 1-12 tygodni przyniosło wyraźne korzyści. Jeśli chodzi o kontrolowanie zmian w przypadku nadciśnienia ćwiczenia jogi powtarzane dwa razy dziennie przez 11 tygodni okazały się tak samo skuteczne, jak standardowe leczenie medyczne (Murugesan, 2000).