Inteligencja emocjonalna

Inteligencja emocjonalna to umiejętność radzenia sobie z własnymi emocjami i zdolność rozumienia innych ludzi. Ma ona decydujące znaczenie w kwestii tworzenia dobrych relacji ze swoim otoczeniem i poczucia spełniania się w życiu. Ponieważ decyduje o umiejętności realizacji wyznaczonych sobie celów jeszcze bardziej niż iloraz inteligencji IQ – inteligencja emocjonalna jest szczególnie ważnym czynnikiem decydującym o sukcesie.

Mity dotyczące INTELIGENCJI EMOCJONALNEJ:

inteligencja emocjonalna nie oznacza po prostu “bycia miłym”. Może ona wymagać na przykład przedstawienia komuś niewygodnej, ale mającej dalekosiężne skutki prawdy, której ten ktoś unika jak ognia;
nie polega ona na pozbyciu się kontroli nad uczuciami, na spuszczeniu ich z wodzy; oznacza raczej takie kierowanie nimi, by były wyrażane odpowiednio i skutecznie.
nie jest prawdą, że kobiety mają wyższą inteligencję emocjonalną niż mężczyźni. Niektórzy z nich odznaczają się taką samą empatią jak najbardziej wrażliwe na kłopoty i cierpienia innych osób kobiety, natomiast niektóre kobiety potrafią przeciwstawić się stresowi z taką samą niezłomnością jak najbardziej odporni emocjonalnie mężczyźni.
poziom inteligencji emocjonalnej – w odróżnieniu od ilorazu inteligencji bazowo kształtuje się we wczesnym dzieciństwie podczas pierwszych interakcji z naszymi rodzicami, szczególnie z matką. Najmocniejszym i najważniejszym momentem jest sytuacja tuż po porodzie ,kiedy kształtuje się pierwotne poczucie więzi. Daje to solidne podłoże do poczucia bezpieczeństwa i budowaniu w przyszłości opartych na tej wartości relacji międzyludzkich. Tym nie mniej swoją inteligencję emocjonalną możemy nieustająco rozwijać poprzez poznanie i rozumienie własnych emocji, uczenie się sposobów regulacji emocji, a tym samym autoregulacji. W całym spektrum inteligencji emocjonalnej istotna jest też umiejętność motywowania przez wykształcenie.

Cele Inteligencji emocjonalnej

Celem rozwijania IE warto: obserwować swoje emocje, parafrazować emocje innych, komunikować je w sposób społecznie akceptowalny, odnosić się do innych, zadań w sposób co najmniej pozytywny, a także reagować na trudne emocje innych nazywając je po imieniu.

Autor:

Anna Staszek na podstawie D.Golemana – „Inteligencja emocjonalna”, Media Rodzina, Poznań – 2005